Volgens studies op maanmonsters die door de Chang’e 5-missie zijn teruggebracht, had de maan veel langer een zwak magnetisch veld dan eerder werd gedacht. Op basis van Apollo- en Luna-monsters zouden we bewijs kunnen vinden voor een magnetisch veld van 4 miljard jaar geleden. De Chang’e 5-monsters, die in 2020 zijn teruggebracht, laten zien dat de maan 2 miljard jaar geleden nog steeds een zwak magnetisch veld had.
De sterkte van het magnetisch veld was zo’n 2000-4000 nanotesla. Vergelijk dat met het magnetisch veld van de aarde nu: zo’n 32.000 nanotesla (op de evenaar).
Waarom is dat belangrijk? Het laat zien dat de maan in die tijd nog steeds gesmolten vloeistof diep van binnen had. Het suggereert dat er veel langer vulkanisme was dan eerder werd gedacht. Vulkanisme brengt onder andere waterdamp met zich mee. En dit water zou kunnen zijn opgevangen in de permanent beschaduwde gebieden van de maan. Het magnetisch veld zou dat water ook kunnen hebben afgeschermd van de zonnewind, waardoor het water niet kon afbreken.
Recente studies lieten zien dat de permanent beschaduwde kraters op de maan minder lang “permanent beschaduwd” waren. Zeker niet sinds het ontstaan van de maan. Dat betekende dat als het vulkanisme van de maan veel eerder gestopt was, dat de waterdamp daarvan niet ingevangen kon zijn in die kraters. Maar als blijkt dat de maan langer vulkanisch actief was, zou dit wellicht alsnog een proces kunnen zijn hoe er water in deze kraters gebracht is. Hoeveel waterijs er in deze kraters zich bevindt is nog altijd niet zeker.
Bronnen:
https://phys.org/news/2025-01-samples-evidence-moon-magnetic-field.html